Een glimlach. Dat is alles wat er soms nodig is. Hoe bitter koud de ijzige ochtendwind ook aanvoelt op de net ontwaakte wangen. Hoe lastig het ook is om de sluimerende slaap weg te wrijven uit de tranende ogen. Hoe vaak tijdens de forse fietstocht van huis naar het stille strand de benen ook schreeuwen dat ze rechtsomkeert willen maken.
De verwelkomende, uitnodigende lach in de ogen van de vikings die staan te wachten bij de bovenste tredes van de trap bij de Pier in Scheveningen maakt alles goed. De moed, de kracht, de wens om samen het frisse zeewater in te duiken is direct hervonden.
Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Net als bij menig viking en ongetwijfeld bij menig lezer, zo ook bij mij. Mooie dingen kunnen voorbij gaan en soms is het beter ergens met liefde en dankbaarheid op terug te kijken dan krampachtig vast te houden aan iets dat niet meer terug gaat komen. In de wervelende draaikolk die we het leven noemen, is het bijzonder belangrijk om vaste, stabiele punten te hebben om op te kunnen bouwen. Voor ons vikings is die rots in de branding in ons leven de branding zelf. Op de grens tussen land en zee, zand en water, kou en meer kou, vinden wij onszelf. Wij vinden onszelf en ontmoeten elkaar, met een lach op ons gezicht.
Kúnn
2025 - Day 16 - February 4th - A Smile
A smile. That is all that is needed sometimes. No matter how bitterly cold the icy morning wind feels on the newly awakened cheeks. No matter how difficult it is to rub the slumbering sleep away from the watery eyes. No matter how often during the long bike ride from home to the quiet beach the legs scream that they want to turn around.
The welcoming, inviting smile in the eyes of the Vikings waiting at the top of the stairs at the Pier in Scheveningen makes up for everything. The courage, the strength, the desire to dive into the fresh sea water together is immediately rediscovered.
Life is not always roses and moonshine. Just like for many a Viking and undoubtedly for many a reader, so it is for me. Beautiful things can pass and sometimes it is better to look back on something with love and gratitude than to cling desperately to something that will never come back. In the whirling vortex we call life, it is especially important to have fixed, stable points to build on.
For us Vikings, that rock in the surf in our lives is the surf itself. On the border between land and sea, sand and water, cold and more cold, we find ourselves. We find ourselves and meet each other, with a smile on our faces.
Kúnn
Comments