Ice Ice Baby Challenge – De Laatste Week
Het aftellen is begonnen. Nog een week en dan zit het erop. Nog zeven dagen waarin de ijzige zee ons uitdaagt, waarin we onszelf testen op discipline, doorzettingsvermogen en misschien ook een beetje gekte. Maar we doen het niet alleen voor onszelf. Elke stap in het koude water, elke rilling en elke diepe ademhaling staat in het teken van iets groters. Het Prinses Máxima Centrum. Dáár doen we het voor. Voor de kinderen die elke dag vechten, voor wie kou niet de grootste uitdaging is, maar een ziekte die hen dwingt sterker te zijn dan een kind ooit zou moeten zijn.
De maan is nog niet helemaal rond, en zo voelt de challenge ook. Onvoltooid. Nog niet af. We hebben de ups en downs gehad – de dagen waarop we lachend en moedig het water in liepen, vol adrenaline en euforie. Maar er waren ook dagen zoals vandaag. Dagen waarop de wind venijnig snijdt en de lucht kil en grijs is. Waarop de zee niet uitnodigend glinstert, maar dreigend gromt. Dagen waarop je de twijfel voelt knagen en je je afvraagt waarom je jezelf hieraan blootstelt.
Maar dan denken we aan hen. Aan de kinderen in het Prinses Máxima Centrum. Zij kunnen niet kiezen om eruit te stappen, om te zeggen: “Vandaag even niet.” Zij gaan door, dag na dag, ondanks de pijn, ondanks de onzekerheid. Als zij dat kunnen, dan kunnen wij zeker in het koude water stappen.
Dus zetten we ons beste beentje voor – letterlijk, want die eerste stap in het water is altijd het ergst. We halen diep adem, laten de golf van kou over ons heen spoelen en herinneren onszelf eraan: dit is waar groei gebeurt. In het ongemak. In het moment dat je wilt opgeven, maar toch doorgaat.
Nog een week. Nog zeven ochtenden in het ijskoude water. Nog zeven keer bewijzen aan onszelf dat we sterker zijn dan we denken. Maar nog belangrijker: zeven dagen om te laten zien dat we er zijn. Voor hen. Voor de kinderen die vechten. Laat het licht van de maan over hen heenschijnen die het moeilijk hebben, als een baken van hoop in donkere tijden.
Wanneer de laatste duik genomen is en de cirkel zich sluit, verdwijnt de kou, maar blijft de hoop dat we met deze challenge een klein verschil kunnen maken voor deze dappere kinderen.
Marjoliv
2025 - Day 22 - Februar 10th - The Last Week
The countdown has begun. One more week and then it will be over. Seven more days in which the icy sea challenges us, in which we test our discipline, perseverance and perhaps a little bit of madness. But we are not doing it just for ourselves. Every step into the cold water, every shiver and every deep breath is in the name of something bigger. The Princess Máxima Center. That is what we do it for. For the children who fight every day, for whom the cold is not the biggest challenge, but an illness that forces them to be stronger than a child should ever be.
The moon is not yet completely round, and that is how the challenge feels too. Unfinished. Not finished yet. We have had our ups and downs – the days when we walked into the water laughing and brave, full of adrenaline and euphoria. But there were also days like today. Days when the wind cuts viciously and the air is cold and gray. Where the sea does not glitter invitingly, but growls menacingly. Days when you feel the doubt gnawing at you and you wonder why you are exposing yourself to this.
But then we think of them. Of the children in the Princess Máxima Center. They cannot choose to step out, to say: “Not today.” They continue, day after day, despite the pain, despite the uncertainty. If they can do that, then we can certainly step into the cold water.
So we put our best foot forward – literally, because that first step into the water is always the worst. We take a deep breath, let the wave of cold wash over us and remind ourselves: this is where growth happens. In the discomfort. In the moment when you want to give up, but keep going anyway.
One more week. Seven more mornings in the icy water. Seven more times to prove to ourselves that we are stronger than we think. But even more importantly: seven days to show that we are there. For them. For the children who are fighting. Let the light of the moon shine over those who are struggling, like a beacon of hope in dark times.
When the last dive is taken and the circle closes, the cold disappears, but the hope remains that with this challenge we can make a small difference for these brave children.
Marjoliv
Comments